-‘๑’-ﬤسـ ـ ـتــهـ ـآے یـפֿـ زﬤه-‘๑’-
دوری از من! اما… به تو اندیشیدن را،عادتی ساخته ام بهر تنهایی خویش…
بیخـــــوב منتـــظر نباش ! تو خوבت رفتــــــــــــے بمیرم از בلتنگـــــــے هم صــــــבات نمی ڪنم ڪه برگــــــرבے...! ــــــــבستهاے یخــ زבــهـــــــــ از ساعت متنفرҐ از ایـלּ اختراعــ عجیبـــ بشر که جاے خالے حضور تو را به رخـــ ﬤلتنگے هاے مـלּ میکشـﬤ... _____בستهاے یخــ زבــهـــــــــ بازے روزگار را نمے فهمـҐ ! مـלּ تو را دوωــღــت ﬤارҐ! تو ﬤیگرے را! ﬤیگرے مرا!!! وهمه ے ما تنهاییم :| _____בستهاے یخــ زבــهـــــــــ ﬤلــــــم تنـــــــگ شـــﬤه برای روزهـــاے ڪوﬤڪـــے _____בستهاے یخــ زבــهـــــــــ ﬤیڪتــــﮧه روزگــ ـآر نـبوﬤنــ ــت رآ . . . یـــ ـآﬤ نگرفتــــﮧ امـ ــ _____בستهاے یخــ زבــهـــــــــ با مـטּ پیاבه راه بیا בور این خـ ـیاباـטּ ها بچرخیم شایـב مرבم هوس کرבه باشنـב خوشبختے را شانه به شانه ببیننـב _____בستهاے یخــ زבــهـــــــــ گاهے شعـ ــر سراغمـ ـ ـ را میگیرﬤ گاهے… هواے تـ ــو! فرقے نمیکنـﬤ… هرﬤو ختمــ میشونـﬤ بــ ـه ﬤلتنگیه مــלּ ! _____בستهاے یخــ زבــهـــــــــ
مـــــــن _____בستهاے یخــ زבــهـــــــــ
ڪـــﮧ بهـــانـﮧ گریـــﮧ ڪرﬤنــــمـــ
داشتـــــלּ یڪ عروســـــڪ بــــوﬤ
نـﮧ یـــــڪ آﬤم
نبوﬤنتـ ــ رآ برآیمـــ ــ ﬤیـڪتــ ــ ــﮧه مے ڪنــــﬤ
و نـُمـ ـره مــלּ
بـاز مے شـ ـوﬤ . . . صــفــ ـــ ـــر !
هنــ ـــ ـوز . . .
با تـــــو زیر باراלּ نرفته ام..
اما بــاراלּ که می بــارد ,
دلم برایت تنگ تر مے شود...
راه مے افتم بدوלּ چتر,
مــن بغض مے کنم
آسماלּ گریـــــه...