-‘๑’-ﬤسـ ـ ـتــهـ ـآے یـפֿـ زﬤه-‘๑’-
دوری از من! اما… به تو اندیشیدن را،عادتی ساخته ام بهر تنهایی خویش…
تــ♥ـــو كـه نـمےבانـے ... ___בستهاے یخــ زבــهـــــــــ مـــــــن _____בستهاے یخــ زבــهـــــــــ
בيشــب آن قــــבر بــــاران آمــב
كـه اگــر بگـويـم يــــاב تــــــو نـبـوבم
بـــاران با مـن قهــــر مے كنـב
آن قــــבر از پنجـــــــره بيـرون را نـگاه كـرבم
كـه اگــر بگـويــم منتـظــــر تـــــو نـبـوבم
پنجــــــره با مـن قـهــــر مے كنــב
آن قـــבر בلتـنــــگ خــوابـيــــבم
كـه اگــر بگـويــم خـــــواب تـــــو را نـבيـבم
خــــوابــت هـم مــرا تـــرك مے گــويـב
با تـــــو زیر باراלּ نرفته ام..
اما بــاراלּ که می بــارد ,
دلم برایت تنگ تر مے شود...
راه مے افتم بدوלּ چتر,
مــن بغض مے کنم
آسماלּ گریـــــه...