-‘๑’-ﬤسـ ـ ـتــهـ ـآے یـפֿـ زﬤه-‘๑’-
دوری از من! اما… به تو اندیشیدن را،عادتی ساخته ام بهر تنهایی خویش…
ωــاده هستمــ _____בستهاے یخــ زבــهـــــــــ ساده مے خندم ... _____בستهاے یخــ زבــهـــــــــ
ωــاده مے بینمــ
ωــاده مے پندارҐ زندگے را
نمیدانـωــتم جرҐ مے دانند ωــادگے را
ωــادگے جرҐ است و مـלּ مجرҐ تریـלּ مجرҐ شهرҐ
ωــاده مے مانمـــ…
ωــاده میمیرҐ…
اما…
ترک نمے گویم پاکے ایـלּ ωــادگے را …
ساده مے گيرم...
ساده مے گذرم...
بلند مے خندم و با هر سازي مے رقصم ...
نه اينکه دل خوشم!
نه اينکه شادم و از هفت دولت آزاد!
مدتي طولانے شکســــتم، زمين خوردم،
سخــــتے ديدم، گــــريه کردم و حالا ...
براي " زنده ماندن" خودم را به "کوچه ي علي چپ" زده ام ...!
روحم بزرگ نيــــست! دردم عميــق است ...
مے خندم که جاے زخــم هارا کسی نبیند ...